| has gloss | pol: Pinka - typ małego żaglowca używanego w XV-XVIII wieku we flocie polskiej, odpowiednik pinasy. Miał ożaglowanie rejowe lub łączone ze skośnym, dwa lub trzy maszty. Okręt ten charakteryzował się wysmukłym kształtem, mało rozbudowanym kasztelem, niewielkim zanurzeniem oraz bardzo dobrą zwrotnością i niezłą szybkością. Dzięki temu mógł pływać niemal po wszystkich akwenach Bałtyku. Używane do osłony większych okrętów, patroli, konwojów, przechwytywania wrogich jednostek handlowych, itd. Uzbrojenie stanowiło z reguły 8-12 dział niewielkich wagomiarów, załogę ok. 40 ludzi. Polskie pinki miały wyporność z reguły 70-80 łasztów, czyli ok. 140-160 ton, w przeciwieństwie do cięższych pinas angielskich czy szkockich. Był to najpopularniejszy okręt wojenny na Bałtyku obok galeonu. Pierwsze pinki pojawiły się we flocie gdańskiej w połowie XV wieku. |